Op Eerste kerstdag 1971 kreeg Berlijn haar ‘Klo III” kado. De beiden anderen – die oorspronkelijk in de Haupt-en Nestorstraße te vinden waren – zijn allang gesloten. Alleen het derde urinoir heeft het overleefd en
heeft zich bei sommige bezoekers van Berlijn nog beter ingeprent dan het kasteel Charlottenburg of de Museuminsel.

Deze kroeg, die lijkt op een mix van een spookhuis en een curiositeitskabinet, wordt veel door toeristen bezocht, maar ook door heel veel Berlijnse inwoners, die het “Klo” als hun stamkroeg zien.
Dat is ook geen wonder want 41 jaar is toch bijna een half leven.

De toegang naar deze ‘poepdoos’ is kwellend. Als u bij de portier langsloopt voelt u direct de slag van een waterstraal en drijft hete lucht de rokken in onzedelijke hoogten. Meteen aan uw rechterzijde wachten terraria met allerlei akelige beesten op aankomende krijsuitbarstingen: een vogelspin, een leguaan, een boa constrictor. Tenslotte trekt een exhibitionist – die echter nep is – zijn mantel open en strekt zijn stijf kunststofgevalletje in de richting van de gang.
Binnen gaat het op deze manier verder. Tafels schieten omhoog, barkrukken vallen om, poppen slaan vanaf het plafond met hamers op de hoofden van de gasten.

Stalaktieten vallen onder een hels lawaai  naar beneden, bliksems jagen door de kroeg heen en vanuit de speaker kokhalst zich iemand
het hart uit het lichaam.  De meeste ideeën voor zijn ‘poepdoos’ krijgt de eigenaar uiteindelijk toch op de (echte) wc.
”Vroeger hadden wij een hangzolder op de wc waar wij alles mogelijke hebben bewaard”.

De doortrekuren zijn van 19-? Uur, in het weekend tot ? uur en rustdagen heeft het
‘Klo III’maar twee keer per jaar: op kerstavond en met Oud en nieuw!.