Berlin został obdarowany „Klo III“ dokładnie w święta Bożego Narodzenia 1971 roku. Pozostałe dwa przybytki – mieszczące się niegdyś przy Haupt- i Nestorstraße – nie przetrwały próby czasu. Ustęp publiczny numer 3 istnieje jednak do dziś, a w pamięci niektórych turystów utkwił może nawet bardziej niż pałac Charlottenburg czy Wyspa Muzeów. Lokal, który najprościej opisać jako swoiste połączenie tunelu strachu i gabinetu osobliwości, jest chętnie odwiedzany zarówno przez turystów, jak i wielu Berlińczyków, dla których „Klo“ stał się drugim domem. Trudno się dziwić – 32 lata to niemal połowa życia.
Już samo wejście do tego jakże niesterylnego miejsca zwiastuje kłopoty. Mijając bramkarza, dostajemy w twarz chlustem wody, a podmuch gorącego powietrza spod stóp unosi spódnice nieprzyzwoicie wysoko. W terrariach po prawej wita nas przyprawiająca o dreszcze galeria osobliwych stworzeń: ptasznik, legwan, boa
dusiciel. Gdy pojawia się ekshibicjonista eksponujący pod rozchylonym płaszczem klejnoty w stanie wzwodu – na szczęście jedynie manekin – może być już tylko gorzej. I tak właśnie jest. Stoliki podskakują nieoczekiwanie w górę, stołki przy barze przewracają się, zawieszone spod sufitem lalki na oślep okładają głowy gości młotkami. Tylko tutaj stalaktyty spadają w dół z ogłuszającym hukiem, przelatują zbłąkane pioruny, a wydobywający się z głośników jazgot przyprawia o mdłości.

Przybytek otwarty dla korzystających codziennie od godz. 19:00
W Wigilię i Sylwestra nieczynne!